Hierboven de naam van de moeder van mijn dochter Ismey en stiefdochter Ymana.
Nadat ik haar in 2015 heb verlaten, begonnen in de loop van het jaar er allerlei beschuldigingen mijn kant op te komen. In het gezamenlijke sociale netwerk maar ook aangiftes die ze deed bij de Politie. Niets daarvan was waar of gestaafd met bewijzen. Dus die aangiften werden onontvankelijk verklaard.
Maar ze bleef haar leugens volhouden, ook tegen hulpverlening én inmiddels betrokken instanties en advocaten. Ze zocht daar zelfs de publiciteit mee op en zonder enige poging tot waarheidsvinding door betreffende ‘journalisten’ kreeg ze een podium om haar zogenaamde slachtofferrol te etaleren.
En daarmee trok ze de aandacht van mensen die geloofden in wat ze beweerde. Dat ze in een “afhankelijkheidsrelatie relatie” had gezeten. Ze is zelfs een ’bedrijf’ gestart om mensen te helpen. Zonder opleiding of registratie bij een erkende vakorganisatie. De mensen die bij haar komen trappen dus ook in haar leugens en worden helemaal niet geholpen. Het meest kwalijke is dat zo iemand als deze vrouw zonder enig bewijs vanalles kan roepen en de onwetende buitenwereld dat aanneemt als zijnde de waarheid. Dát is waar een leugenachtige narcist op teert en misbruik van maakt. Net zolang totdat er iemand is die dat doorbreekt.
Maar, dat doorbreken van die leugens is notabene gedaan door haar eigen dochters. Die zijn er na jaren achter gekomen dat hun moeder haar eigen versie van de waarheid er op nagehouden heeft. Dat ze daarin hebben geloofd en zijn voorgelogen. En als gevolg daarvan hebben de oudste twee dochters in 2018 het contact met hun moeder verbroken.
En in augustus van 2021 heeft de Rechtbank besloten om moeder het Ouderlijk Gezag te ontnemen van onze dochter. De oudste drie kinderen zijn al ouder dan 18 jaar.
Ik waarschuw alle instanties en de Rechterlijke Macht sinds 2015 er al voor dat er sprake is van ouderverstoting en ik word weggezet als boze wraakzuchtige man. Die zelfs in 2019 het ouderlijk gezag is ontnomen. En nu naar al die jaren is het duidelijk geworden dat deze vrouw door het ijs is gezakt.
Over wat dat allemaal teweeg heeft gebracht bij mij en mijn dochters heb ik een boek geschreven dat binnenkort uitkomt. Maar als gevolg van het falende systeem van hulpverlening en rechterlijke macht is er sprake van dermate ouderverstoting, dat ik bang ben dat mijn dochter(s) nooit meer contact met me willen.
Het verdrietige is dat er alleen maar slachtoffers zijn. Niet alleen mijn dochters en ik. Maar ook mijn familie, voorheen gezamenlijke vrienden en het sociale netwerk. Nóg steeds kom ik af en toe mensen tegen die voorheen in de leugens van deze vrouw waren meegezogen en zich tegen mij hadden gekeerd. Maar uiteindelijk de waarheid zagen.
Ze schamen zich dat ze onbedoeld deel hebben uitgemaakt van de oorzaak van ouderverstoting. Ik accepteer hun excuses, maar het ontstane leed is niet meer te repareren.
Ik hoop daarom dat mijn boek een bijdrage kan gaan leveren aan de bewustwording wat ouderverstoting is en waar je als slachtoffer mee te maken krijgt. Zowel op emotioneel als alle andere gebieden.
Uiteraard heb ik niet de illusie dat het systeem gaat veranderen. De macht en tegenkrachten zijn te groot. Daarnaast wíl het systeem zelf helemaal niet veranderen.
Dus ik lever mijn bijdrage en doe wat ik vind dat ik moet doen tegenover mij dochters: naar buiten treden en mijn/onze ervaringen delen. In de hoop dat anderen er steun in vinden.
Immers, wie in het dal blijft hangen ziet nooit de andere kant van de berg.